De enige leerling van 1C die ik nog niet gesproken heb komt er aan. Een tenger blond meisje schuift de spreekkamer in. Goedhartige grijzige ogen kijken me vanachter een pony afwachtend aan. Smalle dunne schoudertjes prikken omhoog uit een roze trui waarop een paardenkop met een hart eromheen staat.
Hoewel ze niet erg klein lijkt voor haar leeftijd komt ze veel jonger over dan de 12 jaar die ze volgens haar dossier oud is. Haar hoge timide stem versterkt die indruk. Het contrast tussen Rianne en de meiden uit haar klas kon niet groter zijn. Die hebben alle nationaliteiten behalve de Nederlandse, en de meesten lijken eerder vijftien dan hun twaalf of dertien jaar.
Het is meer dan een sport, het is een passie
Nieuwsgierig of en hoe dit kind haar draai gevonden heeft in deze klas open ik het gesprek. Ze komt direct los als ik naar haar gezondheid vraag. 'Ik ben pas van een paard gevallen en heb mijn schouder gekneusd.' Haar gezichtje straalt erbij. Het is duidelijk dat dit haar niet belemmerd heeft om met paardrijden verder te gaan. Zoals ik dat al bij veel meisjes gezien heb is het ook voor Rianne méér dan een sport. Het is een passie. Vrolijk babbelt ze over het stoute paardje dat haar van zijn rug geschud heeft, dromerig lachend. Ook al stel ik vervolgens allerlei vragen over andere onderwerpen; haar antwoord buigt binnen een paar zinnen naar paarden of aanverwante zaken. Ze slaapt goed, en vooral op dagen dat ze in de manege is geweest. Eetlust: idem dito. Ze klinkt als een verliefde puber die nergens anders over kan en wil praten.
Vriendinnen heeft ze op de manege
Omdat ik niet met dit paardenvirus te besmetten ben stuur ik na enige tijd haar aandacht naar school, naar haar klas: 'Kan je deze passie ook delen met iemand hier op school?' Rianne kijkt even verbaasd. 'Nee, niemand woont in de buurt van mijn manege. En in andere brugklassen zijn er wel meisjes die ook rijden, maar die zitten op een andere manege. Die kennen dus onze paarden niet. Ik heb dáár vriendinnen.'
Het enige meisje dat niet naar jongens kijkt, maar naar paarden
School lijkt voor Rianne een bijzaak. Ze doet het naar behoren, want haar cijfers zijn tot nu toe prima. Maar haar hart – en waarschijnlijk ook vaak haar aandacht – ligt ergens anders. Ze lijkt er niet mee te zitten dat ze in haar klas een buitenbeentje is. Het enige meisje dat niet naar de jongens kijkt, maar naar paarden. Ze komt oprecht blij en gelukkig over in haar paardenbubbel. Ik hoop maar dat ze daar nog lekker lang in blijft zitten.
Praten met een brugklasser
Het CJG volgt ieder kind, vanaf de geboorte tot het jaar waarin het 18 wordt. Onderdeel hiervan is een gesprek dat de jeugdverpleegkundige op school heeft met iedere brugklasser: hoe gaat het, zowel geestelijk, lichamelijk als sociaal? In de serie ‘Praten met een brugklasser’ vertelt jeugdverpleegkundige Tita van der Pot over deze gesprekken die zij al 9 jaar geregeld voert. Haar ervaringen zijn geanonimiseerd.
Eerder gepubliceerde blogs
- Lars heeft vaak buikpijn
- Met Indra gaat gewoon alles goed
- Vmbo’er Deniz wil advocaat worden. Of dokter
- Sophie zegt tevreden te zijn met haar gewicht
- Devon vindt zichzelf al heel volwassen
- Niels is bang
- Nicky vindt zichzelf veel te dik
- Bart mocht vroeger alles eten wat hij wilde
- Gregory is wel erg vaak ziek
- Laat Shanelva niet in handen vallen van een loverboy!
- Furkan is te zwaar
- Lise zegt dat ze dood wil
- Jasons vader mishandelde zijn moeder zo erg, dat ze overleed
- Sam is het zonnetje van klas. Maar heeft het alles behalve gemakkelijk.
- Cheyenne: ‘Mijn vriendin is zichzelf gaan snijden’
- Marlon speelt voetbal op hoog niveau
- Bij Bengül thuis gaat veel aandacht naar haar broertje met het downsyndroom
- ‘Ik denk dat hij worstelt met zijn geaardheid’, zegt de leraar van Othman in vertrouwen
- Frederique: een mooi meisje, smaakvol gekleed, maar ze wil plastische chirurgie
- De ouders van Tom willen geen etiketje
- Door haar wijze woorden lijkt Marcelle ouder dan 13