Dat is wat ik vond, nu zo’n jaar geleden. Mijn dochter van 13 begon te puberen, zelf stond ik aan de start van de overgang. Allebei tjokvol hormonen: dat is geen goede combinatie!
Er was constant strijd in huis. Over huiswerk, over kamers die opgeruimd moeten zijn, over gedrag. Niet alleen met puberdochter, ook met mijn man. Hij zat er elke keer heerlijk tussen. Ik verstikte mijn dochter door overal bovenop te zitten, had een erg kort lontje en elke dag was er wel een ruzie of meningsverschil. We raakten steeds verder van elkaar verwijderd. Zo kon het niet langer. Maar hoe nu verder? Wat kon ik doen om de sfeer in huis en de relatie met mijn dochter te verbeteren?
Ik kon mijn eigen kind toch wel opvoeden?
Boeken over het puberbrein had ik gelezen, ik had meegedaan met de Puberchallenge van het CJG en nog kon ik niet goed omgaan met het feit dat mijn dochter een puber was. Ik wist me geen raad met haar. Zou ik toch een mailtje wagen aan het CJG voor hulp? Gewoon om eens te vragen wat zij voor mij konden doen? Maar ik was toch geen loser? Ik kon mijn eigen kind toch wel opvoeden? En was het nou allemaal zo’n probleem?
Na lang nadenken heb ik toch gemaild en zo had ik snel een afspraak met een pedagoog.
Het klikte gelijk en ik kon eindelijk mijn verhaal eens kwijt bij iemand die niet gelijk een mening had. Zij stelde voor om het ”triple p voor tieners” programma te volgen (Positief Pedagogisch Programma). Samen met de pedagoog heb ik in een paar sessies geleerd hoe ik de negatieve sfeer naar mijn puberdochter kan ombuigen naar een positieve. Welk effect heeft mijn gedrag op haar, hoe kan ik dat anders doen en hoe ver ga je? Waar ligt de grens in ontdekken? Welk consequenties zijn logisch voor welk ongewenst gedrag? Alle dingen waar ik tegen aanliep kon ik bespreken met de pedagoog. Op deze manier was zij een luisterend oor voor mij en kreeg ik advies op maat. Wat fijn ook om te horen dat ik al goede dingen deed! Dat maakte mij een zekerdere moeder.
Iedereen heeft soms even een duwtje in de goede richting nodig!
Natuurlijk gaat het niet vanzelf en soms botst het echt nog wel eens, want mijn puberdochter is een hele normale puber. Zij krijgt nou eenmaal een eigen mening en probeert de grenzen op te zoeken, maar door mijn contact met de pedagoog van het CJG heb ik geleerd er beter mee om te gaan. Mijn moeder zei altijd: Opvoeden is het moeilijkste wat er is! Wat ik daaraan kan toevoegen is: Iedereen heeft soms even een duwtje in de goede richting nodig! Schaam je vooral niet om daar om te vragen.
Als ik nu 4 kleuters zie, denk ik: wat heb ik toch 1 heerlijke puber!