Onze vernieuwde website is deze maand live gegaan. Het kan zijn dat nog niet alles perfect werkt. We werken hard om alles snel in orde te maken.
Het is kleine pauze. De gang vult zich met leerlingen. Van de mentor weet ik al dat hij in een gezinsvervangend tehuis woont, en dat het hier op school heel goed met hem gaat. In zijn dossier zie ik notities over meerdere pleeggezinnen, vader in detentie en moeder overleden. Daar ben ik even stil van. Wat voor gesprek gaat dit worden?
Ineens staat Jason al voor mijn neus. Een vriendelijke kleine jongen met een open gezicht. Het gesprek ontrolt zich vanzelf; hij is aandacht gewend en praat gemakkelijk. Toen hij 7 jaar was heeft zijn vader zijn moeder zo ernstig mishandeld, dat zij daar enkele weken later aan is overleden. Jason is toen met zijn broer naar een pleeggezin gegaan. 'Maar mijn broer maakte altijd ruzie, en toen moesten we daar weg. En bij de pleegouders daarna ook.' Hij vertelt het bijna alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Zijn broer zit al een tijdje in een gesloten jeugdinrichting. Jason heeft een tijdje bij een oudere neef gewoond. En nu dus in een gezinsvervangend tehuis.
Hoe is dat dan? 'Het is er eigenlijk te druk, ik kan er geen huiswerk maken. Maar we gaan wel altijd voetballen met onze groep!' Er komt een lach op zijn gezicht. Voetbal is zijn lust en zijn leven. Zijn juf van groep 8 komt bij al zijn wedstrijden kijken, en heeft hem nieuwe voetbalschoenen gegeven. Hij droomt van een toekomst als profvoetballer, zoals zoveel jongens van zijn leeftijd.
Ik ben onder de indruk van wat deze jongen allemaal heeft doorgemaakt. Wat kan hij zich goed aanpassen aan nieuwe omstandigheden, lijkt het. De overgang naar de brugklas, die voor zijn leeftijdsgenoten vaak spannend is, was voor hem niet zo bijzonder. Gewoon de zoveelste nieuwe school. Hij heeft er goede sociale vaardigheden door ontwikkeld. Maar bij het wegen en meten valt op dat hij niet goed groeit in lengte en gewicht. Jason vindt zelf dat hij goed eet. Zou hij zoveel energie nodig hebben om zich staande te houden? Wie heeft er door de jaren heen op hem gelet en gezien dat hij vermagerd is?
Ik bel die middag zijn begeleidster van de groep waar hij woont. Zo te horen een hele jonge meid. Ze belooft goed op te letten op wat Jason eet. Hij zal echter niet lang op deze groep blijven, zegt ze. 'Want dit zijn meer kinderen met gedragsproblemen, en dat heeft Jason niet.' Hij gaat na de vakantie naar een nieuw pleeggezin en naar weer een nieuwe school….
Het CJG volgt ieder kind, vanaf de geboorte tot het jaar waarin het 18 wordt. Onderdeel hiervan is een gesprek dat de jeugdverpleegkundige op school heeft met iedere brugklasser: hoe gaat het, zowel geestelijk, lichamelijk als sociaal? In de serie Praten met een brugklasser deelt een van onze jeugdverpleegkundigen over deze gesprekken die zij al 8 jaar geregeld voert. Haar ervaringen zijn geanonimiseerd.
