Ze is pas 13, maar kan op het eerste gezicht makkelijk door voor 16 jaar. Haar emoties wisselen elkaar af en vindt ze vermoeiend: ‘Als mijn ouders er zijn dan wil ik dat ze me met rust laten. Zijn ze weg, dan wil ik hun aandacht.’
Hoeveel de leerlingen onderling ook van elkaar verschillen, één ding hebben ze in elk geval met elkaar gemeen: ze zitten allemaal in de puberteit. Daar is al veel over gezegd en geschreven. Het gekke is: Voor ouders van pubers is er meer literatuur over de puberteit dan voor de pubers zelf. Volkomen begrijpelijk eigenlijk, want de meeste pubers zullen het waarschijnlijk toch niet lezen. Dat wil niet zeggen dat het ze niet bezig houdt. Het proces van lichamelijke en geestelijke verandering blijkt bij velen best de aandacht te hebben. En niet alleen op het gebied van lengtegroei en seksuele ontwikkeling. Dat blijkt keer op keer uit de gesprekken. Zo ook bij Mariël.
Mariël zat al vroeg in de puberteit
Mariël is een knappe dame van net 13 die op het eerste gezicht makkelijk voor 16 zou kunnen doorgaan. De laatste jaren is ze nauwelijks meer gegroeid, met tien jaar werd ze voor het eerst ongesteld. Een vroege puberteit dus. Ze vertelt dat ze een goede relatie heeft met haar beide ouders. Maar het kan ook behoorlijk knetteren; ze maakt tegenwoordig ruzie om de kleinste dingen.
‘Als ik ongesteld word, ben ik zóóó emo’
‘Als ze zeggen dat ik iets in huis moet doen dan wil ik dat wel, maar dan wel op mijn eigen moment en op mijn eigen manier. En daar doen zij dan moeilijk over. En dan hebben we weer ruzie’. Ze zucht. Maar dit is gelukkig niet de opmaat naar een aanklacht tegen haar ouders. Ze is zich er scherp van bewust dat zij aan het veranderen is, en niet haar ouders. Ze merkt ook goed dat haar menstruatiecyclus een rol speelt bij haar stemmingswisselingen: ‘Echt, een paar dagen voor ik ongesteld word ben ik zóóó emo’.
Ze vertelt hoe ze soms heen en weer wordt geslingerd tussen verschillende emoties en hoe vermoeiend dat is. Het proces van zich willen losmaken. Je ouders van je afduwen en dan het liefst weer gauw op schoot kruipen. Ze vat het dilemma bondig samen: ‘Als mijn ouders er zijn dan wil ik dat ze me met rust laten en als ze er niet zijn wil ik hun aandacht.’
Meer dan even een luisterend oor heeft Mariël niet nodig
Mooi hoe ze naar haar eigen gedrag kan kijken en kan reflecteren. Het is een leuk gesprek. Meer dan nu even een luisterend oor heeft ze niet nodig. Ze staat stevig in haar schoenen. Het is gewoon eens goed om hierbij stil te staan, en te realiseren dat je verandert en dat deze periode ook weer voorbij gaat. Juist omdat, zoals de meeste pubers, je meestal in het hier en nu leeft.
Praten met een brugklasser
Het CJG volgt ieder kind, vanaf de geboorte tot het jaar waarin het 18 wordt. Onderdeel hiervan is een gesprek dat de jeugdverpleegkundige op school heeft met iedere brugklasser: hoe gaat het, zowel geestelijk, lichamelijk als sociaal? In de serie Praten met een brugklasser deelt een van onze jeugdverpleegkundigen over deze gesprekken die zij al 8 jaar geregeld voert. Haar ervaringen zijn geanonimiseerd.