Cookies

We gebruiken cookies om je de beste ervaring op onze website te bieden. Je kunt meer informatie vinden over welke cookies we gebruiken of deze uitschakelen in de instellingen. - Bekijk cookie instellingen

Ga naar inhoud

Op 5 december sluiten wij om 16.00 uur de tent, want Sinterklaas komt langs. Dat wordt voor onze professionals ook een feestmoment!

Sint tips

Moeder Patricia aan het woord: 'De jeugdarts hoorde iets geks bij mijn zoontje'

Homepage Nieuws Moeder Patricia aan het woord: 'De jeugdarts hoorde iets geks bij mijn zoontje'
15 augustus 2022 - bijgewerkt op: 13 september 2024

Patricia (39) is moeder van een zoon van 9 en een dochter van 6. Tijdens het eerste consult van Thom, de zoon van Patricia, hoorde de jeugdarts van het CJG dat zijn hart wel erg snel klopte: 290 slagen per minuut. Thom was toen vier weken oud.

'Tijdens het eerste consult van onze zoon Thom hoorde de jeugdarts van het CJG iets geks. Thom was toen vier weken oud. Ze merkte dat zijn hart wel erg snel klopte: 290 slagen per minuut, terwijl 130 normaal is voor een baby. Ze belde met onze huisarts. Die was in het begin sceptisch. De jeugdarts was nog erg jong en de huisarts al wat ouder, dus meer ervaren. Hij dacht dat ze overdreef. Ik ben blij dat de jeugdarts bleef aandringen waardoor de huisarts haar twijfels uiteindelijk serieus nam, want er was wel degelijk iets met Thom aan de hand. Op de spoedeisende hulp constateerden ze een hartritmestoornis. Hij bleek zich al vier weken heel naar en onrustig te voelen.'

Ik ben blij dat de jeugdarts heeft aangedrongen.

Onrustig en slecht slapen

'Thom werd tien dagen opgenomen in het Erasmus MC Sophia Kinderziekenhuis. Daar kregen ze gelukkig zijn hartslag omlaag en kregen we medicijnen mee om zijn hartritme onder controle te houden. Maar elke keer als Thom een groeispurt had waardoor de dosis te laag werd, merkten we dat hij heel onrustig werd. In die periodes sliep hij slecht en merkte je dat hij zich echt niet goed voelde.
Stel je voor dat we niet van zijn hartritmestoornis hadden geweten, dan hadden we misschien wel gedacht dat Thom ‘gewoon’ zo was. Gelukkig groeide hij na twee jaar vanzelf over de stoornis heen en heeft hij geen medicijnen meer nodig. Al met al is Thom opgegroeid tot een gezellige, vrolijke, sociale en sportieve jongen. Als hij later groot is, wil hij profvoetballer worden.'

Deel jouw verhaal!

Wil je ook jouw verhaal delen over een ervaring met CJG Rijnmond? Neem contact met ons op!

Deel deze pagina met anderen via:

Je hebt de link zojuist gekopieërd.