Podcast stimuleert breder gesprek over de eerste 1.000 dagen

In de podcast, die wordt gemaakt in opdracht van Kansrijke Start, gaat verslaggeefster Eva Cleven op zoek naar echte verhalen van (aanstaande) ouders. ‘We willen laten zien dat het heel normaal is als er tijdens de eerste 1.000 dagen vragen of onzekerheden zijn’, vertelt Pam. ‘Of je nu in een uitdagende situatie zit of niet. Daarom laten we een breed palet horen van situaties waar (aanstaande) ouders mee te maken hebben. Zelf werkte ik mee aan een aflevering rond een alleenstaande moeder. Haar verhaal geeft goed weer dat het begrijpelijk is als je hulp nodig hebt, en hoe je daar op een laagdrempelige manier gebruik van kunt maken. Ter contrast nemen we binnenkort een aflevering op met een aanstaande moeder die minder ondersteuning nodig heeft. Daaruit blijkt hoe toch ook zij baat heeft bij een prenataal huisbezoek, bij CJG Rijnmond bekend als het zwangerschapsgesprek.’

Samen gunstige omstandigheden creëren

Op dit moment worden de verhalen voor de podcast zorgvuldig opgehaald en opgenomen door heel het land. De eerste verhalen zijn al te beluisteren, maar de podcast wordt nog niet grootschalig gepromoot. ‘Daar starten we mee als we een mooie verzameling hebben. We willen de serie echt krachtig neerzetten’, vertelt Pam. ‘Ik hoop dat er - mede dankzij de podcast - een beweging tot stand komt. Dat het gesprek over de eerste 1.000 dagen breder wordt gevoerd dan alleen bij de verloskundige of tijdens het prenataal huisbezoek. Het lijkt mij geweldig als bijvoorbeeld huisartsen standaard aan mensen in de vruchtbare leeftijd vragen: “Denk je op de korte termijn aan kinderen?” Als iemand een kinderwens heeft, kun je juist met ‘gewone’ zorg werken aan gunstige omstandigheden.’

Voor ouders, professionals en studenten

De podcast is voor alle mogelijke doelgroepen, vertelt Pam. ‘De verhalen zijn leuk en herkenbaar om naar te luisteren voor (aanstaande) ouders. Die krijgen hopelijk op deze manier bevestiging: ik ben niet de enige die het soms spannend of lastig vindt. En ze krijgen een beeld van de hulp die beschikbaar is als ze het even niet meer weten. Dat laatste geldt ook voor professionals die te maken hebben met jonge gezinnen of aanstaande ouders. En natuurlijk ook voor studenten die straks gaan werken in de hulpverlening of zorg. Ik hoop dat zij, als ze weten waar ze patiënten of cliënten naar kunnen verwijzen, ook eerder het gesprek aangaan.’ Ze besluit: ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet graag op de voorgrond treed, maar ik vind dit te belangrijk om in mijn spreekkamer te blijven. Ik hoop dan ook dat iedereen gaat luisteren!’