Het CJG biedt begeleiding aan kinderen tot 18 jaar die door ziekte of omstandigheden niet naar school kunnen. In deze blog vertelt jeugdverpleegkundige Minke Vellinga over Thom. Thom is 15 en zit op de havo. Hij is erg vaak afwezig op school. De zorgcoördinator meldt hem bij Minke aan wanneer hij volledig is uitgevallen en niet meer op school komt.
Ik roep Thom bij me op en ga het gesprek met hem aan. Hij geeft aan dat hij vaak niet lekker is: klachten als buikpijn en slecht slapen voeren de boventoon. Wanneer ik doorvraag, blijkt dat zijn ouders na een lastige scheiding eigenlijk pas net echt uit elkaar zijn. Een jarenlange periode van ruzies is hieraan voorafgegaan. Zijn ouders hebben maar weinig aandacht voor hem: zijn moeder is ergens anders gaan wonen en zoekt weinig contact, zijn vader en werkt alleen maar en Thoms zus woont inmiddels op kamers. Thom lijkt aan zichzelf overgeleverd.
Depressieve klachten
In het verleden is er bij Thom een bipolaire stoornis vastgesteld. Hij lijkt net een periode te hebben doorgemaakt met depressieve klachten. Hierbij was hij lusteloos, zorgde slecht voor zichzelf, was constant moe, ontwikkelde een afwijkend dag/nachtritme en lukte het hem niet om naar school te gaan. Hulpverlening is er in het verleden niet in geslaagd om hem te bereiken. Hij ging wel naar een psycholoog, daar had hij ook niets aan, vond Thom zelf. Ook heeft hij tijdelijk medicatie gebruikt, maar daar is hij mee gestopt omdat hij veel last had van bijwerkingen.
Na het eerste consult
Inmiddels heb ik verschillende gesprekken gevoerd met Thom. Gedurende de gesprekken leek hij wat zaken op de rit te krijgen. Hij ging beter voor zichzelf zorgen, at gezonder, kreeg wat ritme in zijn slaappatroon en bezocht school volgens een gezamenlijk opgesteld rooster. Het wijkteam werd ingeschakeld voor psychologische hulp en een begeleid kamertraject. Thom is slechts bij de eerste afspraak op komen dagen en kwam vervolgens afspraken niet na om de hulp op te zetten. Hij liet onverschilligheid zien en leek de energie niet te hebben om de problemen aan te pakken.
Thom geeft aan geen hulp nodig te hebben
Tijdens de coronaperiode reageerde Thom steeds minder op mijn appjes. Desondanks gaf school aan dat hij aanwezig was in alle online lessen en dat zijn cijfers verbeterden. Thom had eerder in de gesprekken aangegeven dat hij niet wilde dat ik zijn ouders zou betrekken in de hulpverlening. Omdat ik nog aan mijn band met hem aan het bouwen was, heb ik dat voor dat moment zo gelaten. Nu Thom nergens meer op reageert, heb ik zijn ouders ingezet om contact met hem te krijgen. Alleen dan reageerde hij op mijn appjes. Berichten die ik dan van hem kreeg, waren dat het heel goed met hem ging. Hij had minder slaap nodig, voelde zich energiek, had veel plannen en had vertrouwen in het verloop. De zorgcoördinator, die bekend is met zijn problematiek, gaf ook aan manische trekjes te zien: veel grote plannen aan het maken voor werk, vakantie, veel opdrachten en verslagen inleveren. Thom gaf aan geen hulp nodig te hebben, want op dit moment alles ging goed.
Onder enige druk is het mij nu gelukt een afspraak te maken met hem en het wijkteam. Afspraak is dat we in overleg zullen bekijken welke hulp er mogelijk is en wat Thom hier zelf in wil.
Onze preventieve methode bij schoolziekteverzuim: MAZL
MAZL staat voor Meer Aandacht voor Ziekgemelde Leerlingen. Dit is een gestructureerde aanpak - bestaande uit signaleren, bereiken, adviseren en begeleiden van een ziekgemelde leerling - waarbij de partijen binnen het ondersteuningsteam van de school intensief samenwerken. Meer informatie over deze methode kun je vinden op de pagina over MAZL.
Meer verhalen in deze serie
In een speciaal schoolziekteverzuim consult bespreekt de jeugdverpleegkundige wat de problemen zijn en welke ondersteuning de leerling kan helpen. In deze blogserie over schoolziekteverzuim vertellen jeugdverpleegkundigen over de consulten en hoe zij jongeren hulp bieden. De personen uit de verhalen zijn geanonimiseerd.