Onze vernieuwde website is deze maand live gegaan. Het kan zijn dat nog niet alles perfect werkt. We werken hard om alles snel in orde te maken.
In dit laatste blog uit de serie Zorg voor schoolverzuim schrijft jeugdverpleegkundige Maggie over Monica, een meisje dat al 16 jaar is maar door haar moeder wordt behandeld alsof ze nog niets zelf kan en durft.
Volgens school heeft Monica last van verschillende vage klachten en angsten. Ze durft niet alleen naar school en wordt elke dag met de auto gebracht en weer opgehaald. Dat is niet gebruikelijk voor een meisje van haar leeftijd. En hoewel ze lichamelijk geen beperkingen heeft, doet ze niet mee met gym. De situatie begint steeds spannender te worden; ze heeft flinke achterstanden, terwijl ze in haar examenjaar zit en gym ook nog eens een examenvak is.
Zullen haar ouders haar ook naar haar vervolgopleiding blijven brengen?
Reden voor een spoedoverleg op school met de zorgcoördinator, leerplicht, mij, Monica en haar ouders. Haar ouders lijken liefdevol en zorgzaam, maar hebben het zwaar met 2 kinderen die op school kampen met gezondheidsklachten en verzuim. Ooit bezochten ze de huisarts en een psycholoog, maar dat hielp niet. En nu willen ze niet meer terug.
Ondanks de uitnodiging, is Monica zelf niet bij het gesprek. ‘Ze raakt snel in de stress bij dit soort bijeenkomsten’, legt haar moeder uit. Dus mag ze thuisblijven. Over de achterstanden licht ze toe: ‘We werken thuis hard en we hebben al veel schoolopdrachten ingeleverd.’ De zorgcoördinator vraagt of ze Monica ook naar haar vervolgopleiding zal brengen en stelt voor in de vakantie de fietsroute te oefenen. Als ik daarna ook nog uitleg dat opvoeden soms betekent dat je als ouder je kind moet loslaten en de ruimte moet geven, kijkt de moeder van Monica alsof we iets van haar willen afpakken.
Haar moeder kijkt alsof we iets van haar willen afpakken
In haar beleving heeft Monica vooral steun nodig. Haar dochter zou last hebben van hoofdpijn, overprikkeling en een slechte gezondheid. Ook is ze in het verleden depressief geweest. Dus blijft ze Monica ontlasten en vindt ze dat de vrijstelling voor gym moet blijven bestaan. ‘Mijn dochter heeft last van zware vermoeidheid’, geeft ze aan. Maar hulpverlening wijst ze af. Uiteindelijk maken we een plan van aanpak met onder meer een bezoek aan de huisarts, aanmelding bij de psycholoog en oefenen met naar school fietsen. We besluiten om over 2 maanden weer bij elkaar te komen om opnieuw te bekijken hoe het gaat.
Die tweede afspraak is moeder verhinderd. Ze wil het voorbij laten gaan en alleen met de nodige druk vanuit de zorgcoördinator komt ze gehaast toch naar school. Voornamelijk om te melden dat er van het plan van aanpak niks is uitgevoerd. Ondertussen is het verzuim van Monica gestegen. Vanwege nieuwe klachten waarvoor school van moeder begrip moet hebben.
Misschien moet er een melding Veilig Thuis komen
De sfeer slaat om; blijkbaar is dit niet de manier om dit probleem op te lossen. We spreken onze teleurstelling uit en zetten een aantal belangrijke punten op papier: we willen dat Monica volgende keer aan tafel komt zitten om mee te praten, we verwachten dat haar ouders direct naar de huisarts gaan en stellen de intake bij de psycholoog als voorwaarde voor een vervangende gymopdracht. En als dit allemaal niet lukt? De leerplichtambtenaar windt er geen doekjes om: ‘Misschien moet er een melding Veilig Thuis komen.’
De maanden die volgen laten zien dat deze aanpak goed was. Tijdens het volgende overleg zit Monica gewoon aan de vergadertafel om mee te praten. Ze is vrolijk en relaxed. De intake met de psycholoog is al geweest en het inhalen van haar leerachterstanden loopt goed. Alleen het fietsplan naar school komt niet van de grond. ‘Ik breng haar liever met de auto’, reageert moeder geïrriteerd wanneer ik het onderwerp weer aansnijd. ‘We vinden het gezellig.’ Moedeloos kijken de zorgteamleden elkaar aan: de meeste problemen waarmee we in dit geval te maken hebben lijken niet bij het kind te liggen.
Toen Monica haar ouders een paar maanden voor het einde van het schooljaar te horen kregen dat hun dochter waarschijnlijk niet slaagt voor haar examen, waren ze erg verbaasd: ze zagen dat niet aankomen! Ze schrokken er zo van dat ze toch de stap richting hulpverlening hebben gezet. Monica zelf is hard aan het werk gegaan en het is haar gelukt om alle achterstanden weg te werken. Tegen alle verwachtingen in, haalde ze haal diploma. Tot de laatste dag van haar middelbare schooltijd is ze met de auto gebracht en gehaald.
Het CJG biedt begeleiding aan kinderen tot 23 jaar die door ziekte of omstandigheden niet naar school kunnen. In een speciaal consult ‘schoolverzuim’ bespreekt de jeugdverpleegkundige wat de problemen zijn en welke ondersteuning wellicht kan helpen. In de 10-delige serie Zorg voor schoolverzuim vertelt jeugdverpleegkundige Maggie Ciezka over deze consulten die ze al 13 jaar voor verschillende scholen uitvoert. De verhalen die ze hoort zijn soms grappig, soms triest en soms ondenkbaar. Haar ervaringen zijn geanonimiseerd.
